MOVEMENT...MOVE AND DIVE INTO NICE TRANLUCENSE...: Trust

Saturday, 2 March 2013

Trust

สิ่งใดหนอจะนำพาประเทศให้หลุดพ้นไปจากความหิวโหยความยากจน ผู้อาศัยอยู่ในประเทศและรัฐทั้งหลายก็ได้แต่เพียรพยายามว่าจะสามารถทำให้ชุมชนของตนรอดพ้นจากสงคราม ความหิว ความอดหยาก ความไม่มี บ้างก็พยายามให้เกิดความเป็นธรรมในสังคมให้ได้ พยายามทำให้ผู้ที่มีมากกว่าเห็นว่ายังมีผู้ที่ที่เกิดมาไม่มีมากกว่าอยู่อย่างมีตัวตนในโลกนี้เช่นกัน เพื่อที่จะได้ฉุกคิดว่า ทำไมต้องย้ายเงินทุนจากประเทศบ้านเกิดเมืองนอนของตนแท้ๆ มาเพื่อแสวงหาประโยชน์กำไรปันผลหรือขายแบบปั่นหุ้นในตลาดทุนของอีกซีกโลกที่ว่าต้องกำไรแน่ๆ เพราะบางประเทศนั้นไม่ได้บังคับให้นักลงทุนเอาเงินเข้าสู่กองทุนแก่ผู้หิวโหยสักแปดสิบเปอร์เซ็ฯของเงินที่ขายได้กำไรในตลาดทุนแค่หนึ่งวันสมมุติว่ามีการตัดเข้าเพื่อชุมชนได้โอกาสสร้างอาชีพโดยที่ไม่ต้องไปอาศัยกองทุนนอกระบบหรือกองทุนที่ทุกคนมีสิทธิเข้าถึง โดยเป็นสิทธิส่วนบุคคลหรือดุลยพินิจของนายเงินผู้บริจาคเข้ากองทุน ที่ไม่ประสงค์จะแสวงกำไร เห็นจะดีแน่ เพราะ ทุกคนมีโอกาสเท่ากันที่ศูนย์ ไม่ว่ารวยจน มีห้าร้อยชั้นวรรณะ แต่ทุกคนเข้าถึงกองทุนแบบให้เปล่า คนที่สละสิทธิต้องผ่านการคัดกรองว่าสละให้คนจนที่จะต้องสุ่มว่าให้ใครไปแบบไม่รู้ไม่ใช่ผู้คนที่เคยให้ประโยชน์เกื้อกูลกันมา ให้และรับแบบมีบัญชีลับไม่รู้กัน และไม่ใช่การฟอกเงินที่สกปรก พอกันเสียทีที่มาช้อนซื้อเอาแต่กำไร ตายไปเอาไปได้ที่ไหน มรดก ต้องบริหารจัดการ ธุรกิจต้องสามารถประกอบกิจการได้โดยง่าย ไม่ใช่ว่า กองทุนแบบเสียดอกเบี้ยเท่านั้นผู้ไม่มีเข้าถึงได้ แต่กองทุนแบบให้เปล่าดอกเบี้ยถูกทุกคนมีสิทธิเข้าถึงและสิทธินี้สละให้กันแบบมีหลักฐานว่ามีการสละให้ ไม่ใช่ว่ายักยอกสิทธิเขาโดยที่เขาไม่ได้สละให้ โดยอ้างเหตุว่ามีแล้วพอแล้ว เนื่องจากการเข้าถึงสิทธิบางอย่างจำเป็นต้องเข้าถึงทุกคนเพื่อการพัฒนาประเทศ ให้เจริญ ไม่ใช่ว่าดอกเบี้ยและหนี้เท่านั้นที่คนไม่มีมีสิทธิเข้าถึง แต่การผูกขาดในผลประโยชน์ทางสังคมผ่านการต่อรองของสมาคมวิชาชีพทุกประเภท หรือบางประเภทที่ไม่มีการแข่งขันอย่างเป็นธรรม เกิดสวัสดิการล้นหลามในองค์กร เป็นฟ้ากับเหวกับองค์กรอื่น ที่ทำงานแบบไม่สามารถเก็บรายได้หรือยึดอะไรใดๆเป็นหลักประกันเพื่อเป็นสินทรัพย์ให้องค์กรได้ทั้งสิ้นและการต่อรองค่าแรงอย่างบ้าคลั่ง และลืมไปเสียแล้วว่า บางองค์กรไม่มีผลประโยชน์โภคผลจากเงินและความสะดวกของประชาชนในประเทศนั้นๆ มีแต่จะต้องให้ความรู้ความสามารถให้ชุมชนได้ดำรงอยู่อย่างมีศักดิ์ศรีได้รับความเคารพ และไม่ต้องมามองแบบสัจธรรมอีกว่า เกิดมาในส่วนที่เจริญน้อยกว่า ได้รับการอบรมเลี้ยงดู ได้รับการศึกษาต่างกว่า หรือเกิดมาโดยไม่มีหลักทรัพย์หลักประกันใดๆ เกิดมาเพื่อให้ผู้คนในที่ที่ดูเหมือนอยู่ในส่วนที่ดูเหมือนในระดับอีกที่ที่ดูเหมือนพัฒนากว่า หรือมีมากกว่า บอกว่าคนเท่านั้นที่ยังไม่สามารถพัฒนาได้เหนือกว่าในระดับประเทศหรือรัฐ กลายเป็นเหตุผลของความโลภหรือความรู้สึกว่าเพราะการที่เกิดมามีน้อยกว่าหรือไม่มี ต้องมีและได้รับโอกาสไปเรื่อยๆไม่จบสิ้น ตอนเกิดมีห้าตอนนี้มีล้าน ห้า แต่ก็ต้องให้โอกาสฉันอีก ให้มาเรื่อยๆ เพราะ คนที่มีร้อยล้านหรือหรือล้านห้าสิบบาท มากกว่าฉันจะมากมหาศาลและมากกว่าฉันแค่บาทเดียว ฉันก็ต้องได้รับโอกาสก่อน ไม่ใช่การสละสิทธิ ที่เขาควรรับ แต่ควรฉกฉวยมา เพราะฉันฉกฉวยเก่งกว่ารู้กระบวนวิธีการระเบียบการมากกว่าเร็วกว่า กลายเป็นเรื่องที่ภาครัฐต้องออกกลไกเครื่องมือมาสร้างให้เกิดความถูกต้องและเป็นธรรม ไม่ใช่ฉวยโอกาสของทุกคนที่มีหรือไม่มี มีมากมีน้อย แต่รู้มากกว่า ตัดโอกาสคนไม่รู้ กลายเป็นปัญหาการทุจริตทั้งภาครัฐและเอกชนในรัฐของหลายประเทศ วุ่นวายหนอ เป็นเช่นนี้มานาน ต้องบันทึกไว้เป็นประวัติศาสตร์ เป็นศิลปะวิทยาศาสตร์เป็นเรื่องราวทั้งจริงและเท็จตกแต่งมาเป็นนิยายบ้างภาพเคลื่อนไหวบ้างไม่เคลื่อนไหวบ้าง ให้เป็นอนุสรณ์และเตือนถึงความโหดร้ายของการไม่ไว้ใจกันทำร้ายกันหรือเอาไว้เตือนสติกันในระดับบุคคลบ้างหรือในระดับรัฐบ้างและกว่าจะมีสันติก็ทำให้ผู้คนเสียเลือดเนื้อไปมากมาย ทั้งสารพัดการสู้รบทางสงครามและการเมืองและอื่นๆสารพัดสาเหตุ ความรักที่เราให้แก่เพื่อนมนุษย์ บางครั้งมากมายกว่าให้ครอบครัวเสียอีก มีผู้คนมากมายที่เป็นเช่นนี้ บ้างก็ว่าชีวิตไม่เห็นจะลำบากเท่านั้น ต้องยอมเสียสิทธิโดยยินยอมเสีย ไม่ใช่เสียสิทธิเพราะโดนยักยอกสิทธิไปโดยเล่ห์กลไม่รู้เห็นหรือ ด้วยอุบาย หรือด้วยความที่อ่อนต่อโลกในเรื่องนั้นๆ หรือเนื่องจากความไม่รู้ หรือเนื่องจากด้อยเทคโนโลยีแต่มีภูมิความรู้แน่นแต่อ่อนด้อยกลไกป้องกันตนเองในระดับรัฐ การค้า การเมืองความสัมพันธ์ก็ต้องปรับไปตามสถานะของโลกเหมือนกัน ทรัพยากรอันมีค่าของโลก หากไม่สามารถปกป้องให้ได้ผลประโยชน์ร่วมกันอย่างเหมาะสม ก็คงจะทะเลาะกันไปไม่จบสิ้น แม้กระทั่ง การเสียสละตนเพื่อคนที่รักมากมายหลายคนยังต้องสละให้กับรัฐส่วนรวมไปได้เหมือนกัน คงเป็นยอดมนุษย์วีรกรรมไปหมด หาได้ยาก แต่ก็มีอยู่เรื่อยเหมือนกัน งานยากที่จำเป็นที่หาเครือข่ายชวยเหลือ ใครจะสามารถอยู่ได้เพียงลำพังตราบนานเท่านานเล่า งานสาหัสต้องร่วมบาดเจ็บด้วยกันละสิ หากแลกด้วยการมีชีวิตที่ดีขึ้นแบบไม่ใช่ภาพลวงตาก็น่าสนใจอยู่

No serious starving..or no poverty ...fair way soon...under love to all people .. sacrifice with no illegal...Sugar day with historical that close it for others...maybe better than send later...love in the bloody time...